Od dawna marzyliśmy o miejscu, w którym opowieść o Trąbkach Wielkich będzie rozwijała się jak spokojna rzeka, płynąc przez wspomnienia naszych dziadków i sny najmłodszych mieszkańców. Teraz, dzięki wspólnej pracy lokalnej społeczności, Kronika Trąbki Wielkie staje się prawdziwym sercem sieci, bijącym równym rytmem z codziennym życiem wioski. Znajdziesz tu nie tylko suche daty i urzędowe zapisy, lecz także ciepłe, czasem wzruszające, a czasem zabawne historie, które wybrzmiewają przy stole, gdy zapada sierpniowy zmierzch. Pisząc te słowa, widzę przed oczami lipową aleję prowadzącą do kościoła, słyszę szum kombajnów na polach i czuję zapach świeżo wypiekanego chleba z miejscowej piekarni, który od lat łączy sąsiadów w nieformalny rytuał porannych spotkań. Chcemy, aby każda wizyta na naszej stronie przywoływała podobne obrazy i pozwalała poczuć puls tej małej, lecz dumnej społeczności. Rozgość się, zaglądaj do sekcji, komentuj, wysyłaj własne wspomnienia – Kronika potrzebuje Twojego głosu równie mocno, jak Ty czasem potrzebujesz powrotu do miejsc, w których wszystko zaczęło się od pierwszego kroku po rosie.

Każdy zakładka prowadzi dalej, głębiej, tak jak polna droga nagle skręca za stodołą i odkrywa widok, którego nie sposób zapomnieć. W sekcji historii odkurzamy dokumenty sprzed stuleci, lecz zamiast scholastycznej wyliczanki dat proponujemy rozmowę o tym, co te daty znaczą dziś, gdy autobus wozi dzieci do nowej szkoły, a obok powstaje ścieżka rowerowa w miejsce dawnych torów kolejki wąskotorowej. Wydarzenia ukazują teraźniejszość, lecz podajemy je z szacunkiem dla kontekstu – bo dożynki z 2024 roku brzmią zupełnie inaczej, gdy zestawimy je z relacją z pierwszego powojennego święta plonów. Galeria to nasz rodzinny album, rozrastający się z dnia na dzień dzięki przesyłanym fotografiom; przy każdym kadrze staramy się zapisać nietuzinkową historię – kto stał za obiektywem, dlaczego padał śnieg w kwietniu i co śmiesznego powiedziało dziecko w momencie naciśnięcia migawki. Wreszcie, jeśli zapragniesz opowiedzieć coś własnymi słowami, sekcja kontaktu czeka otwarta jak drzwi na podwórze w sierpniowy upał, kiedy wszyscy szukają odrobiny cienia i dobrego towarzystwa. Bez Ciebie ta opowieść nie będzie pełna, dlatego serdecznie zapraszamy do wspólnego pisania kolejnych rozdziałów.

Strona wykorzystuje prosty, przejrzysty układ, aby główną bohaterką była zawsze treść, a nie skomplikowane efekty graficzne. Kolorystyka inspirowana jest barwami kaszubskiego haftu – stonowany błękit i głęboka zieleń kojarzą się z niebem nad Żuławami i wiecznie żywymi dębami w pobliskim lesie Małanie. Każde kliknięcie prowadzi intuicyjnie do kolejnego działu, dzięki czemu nawet babcia, która dopiero niedawno przekonała się do smartfona, swobodnie odnajdzie zdjęcie z własnego ślubu. Postawiliśmy też na czytelne, większe litery, bo dobrze wiemy, jak bolą oczy po całym dniu pracy w polu czy przy komputerze. Strona łączy pokolenia: młodzi podsyłają krótkie filmy, starsi dorzucają zeskanowane wycinki z kronik szkolnych, a dzieci – rysunki przedstawiające domy dziadków. W ten sposób budujemy cyfrowy most, po którym wspomnienia przechodzą z serca do serca.

Za Kroniką Trąbki Wielkie stoi garstka zapaleńców, którzy – choć różnią się wiekiem, zawodem i temperamentem – podzielają jedno pragnienie: ocalić od zapomnienia codzienne życie naszej miejscowości, zanim niosący się z wiatrem czas rozwieje je na polach pszenicy. Spotykamy się co środę w piwniczce Gminnego Ośrodka Kultury, nad kubkiem parującej kawy, przynosząc ze sobą pożółkłe zdjęcia, rękopisy dziadków, nagrania z kaset VHS i – co najcenniejsze – własne historie, które jeszcze nigdzie nie zostały zapisane. W zespole mamy nauczycielkę historii, rolnika z zamiłowaniem do fotografii, studentkę dziennikarstwa, informatyka, który przełożył nasze marzenia na działającą stronę, oraz panią sołtys, która wie wszystko o wszystkich, ale potrafi dochować sekretu, gdy trzeba. Każdy tekst wielokrotnie czytamy na głos, poprawiamy literówki, dopisujemy szczegóły, sprawdzamy daty w archiwum diecezjalnym lub w księgach parafialnych, a potem jeszcze raz pytamy najstarszych mieszkańców, czy nasze ustalenia zgadzają się z tym, co oni pamiętają z dzieciństwa. To powolny, czuły proces, przypominający haftowanie serwetki – jeden nieuważny ruch nici potrafi zafałszować cały wzór. Dzięki tej cierpliwej pracy możemy dziś z dumą powiedzieć, że każde zdanie na stronie kryje w sobie czyjąś twarz, czyjś głos oraz smak konkretnego popołudnia spędzonego na rozmowie.

Choć nie jesteśmy profesjonalną redakcją, staramy się przestrzegać najwyższych standardów rzetelności, wierząc, że historia lokalna zasługuje na taką samą troskę jak wielkie dzieje opisane w podręcznikach. Dlatego każde zdjęcie opisujemy dokładną datą i miejscem, a jeżeli czegoś nie jesteśmy pewni – otwarcie o tym piszemy, zachęcając czytelników do wspólnego poszukiwania odpowiedzi. Zależy nam także na docieraniu do osób, które wyemigrowały z Trąbek Wielkich w poszukiwaniu pracy i dziś żyją w Hamburgu, Chicago czy Oslo; regularne newslettery pomagają im pozostać w kontakcie, a możliwość dodawania komentarzy pozwala na spontaniczne uzupełnianie wydarzeń widzianych z oddali. Codziennie uczymy się nowych technologii, lecz nigdy nie zatracamy ducha serdecznej, kaszubskiej gościnności. Jeżeli chciałbyś do nas dołączyć, wystarczy wysłać krótką wiadomość – gwarantujemy, że Twoje wspomnienia znajdą godne miejsce w cyfrowej kronice, a Twoje umiejętności zostaną przyjęte z wdzięcznością i uśmiechem. Tak budujemy społeczność, która dba o przeszłość, angażuje się w teraźniejszość i z ciekawością patrzy w przyszłość.